حساب کاربری
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
لینک کوتاه
فطرت (قرآن)
از عناوین و موضوعات مطرح شده در
آیات قرآن
، «فطرت» است.
فهرست مندرجات
۱ - معنی فطرت
۲ - عناوین مرتبط
۳ - پانویس
۴ - منبع
۱ - معنی فطرت
فطرت، حالت اوّليّهاى است كه
انسان
بر آن آفريده شده است
[۱]
ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایة فی غریب الحدیث و الأثر، ج ۳، ص ۴۵۷.
و در اصطلاح، توان معرفتى انسان است كه از جانب خدا در او نهاده شده
[۲]
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۶۴۰، «فطر».
[۳]
طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۷، ص ۱۹۱.
و نيز چيزى است كه سبب رهنمون شدن او به تكميل نواقص و كاستيها و برطرف كردن نيازهاى او مىشود و عامل تشخيص منافع از مضار در زندگى است.
[۴]
طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۶، ص ۱۷۸.
در اين عنوان آیاتی معرفی میشوند که در آنها از واژه «فطر» و آياتى كه بر آن دلالت دارد، استفاده شده است.
۲ - عناوین مرتبط
آثار فطرت (قرآن)
،
احتجاج به فطرت (قرآن)
،
بازگشت به فطرت (قرآن)
،
بیداری فطرت (قرآن)
،
تغییرناپذیری فطرت (قرآن)
،
شیطان و فطرت (قرآن)
،
غفلت از فطرت (قرآن)
،
فطرت توحیدی (قرآن)
،
فطرت و دین (قرآن)
،
فطریات (قرآن)
،
قرآن و فطرت (قرآن)
.
۳ - پانویس
۱.
↑
ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایة فی غریب الحدیث و الأثر، ج ۳، ص ۴۵۷.
۲.
↑
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص ۶۴۰، «فطر».
۳.
↑
طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۷، ص ۱۹۱.
۴.
↑
طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۶، ص ۱۷۸.
۴ - منبع
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۲، ص۲۶۷، برگرفته از مقاله «فطرت».
ردههای این صفحه :
فطرت
|
موضوعات قرآنی
آخرین نظرات
انسان
آنسان
فطرت
انسان
انسان
فطرت